Garden Of Delight - Necromanteion IV

7 Χρόνια | 7 Αlbums | 7 Συνθέσεις

Αυτός ήταν ο αρχικός σχεδιασμός του Artaud για το project με το μυστηριώδες όνομα Garden of Delight που θα ξετύλιγε την δισκογραφία του στην επταετία 1991-1997.

Η συμβολικότητα και το μυστήριο πίσω από τον αριθμο 7 έχει μεγάλη ιστορία και σχετικές αναφορές μπορεί να συναντήσει κανείς από την αρχαιότητα και τα χρόνια του Ομήρου έως την θρησκεία και την μυθολογία.

Αυτό που ενδιέφερε όμως τον Artuad ήταν να ενσωματώσει την θεωρία που θέλει το άπιαστο, απόλυτο,ολοκληρωμένο μέσα από την τριάδα 7-7-7 στον αντίστοιχο αριθμό των albums, που θα στηρίζονται στο στιχουργικό μέρος από occult θεματολογία και περίεργους συμβολισμούς που αποτελούν και το βασικό εκτόπισμα της μουσικής των G.O.D.

Η δισκογραφική αδράνεια που ακολούθησε τους Fields of the Nephilim μετά το "Elizium" ,τους έδωσε την ευκαιρία να κρατήσουν ζωντανή την φλόγα του ατμοσφαιρικό gothic rock με albums παρακαταθήκες στον χώρο όπως τα "Epitaph" και "Necromanteion IV".Εδώ θα μας απασχολήσει το τελευταίο.

Η τρίτη δουλειά των Γερμανών goths συνεχίζει ουσιαστικά από εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχός του και η κλασική σφραγίδα της μπάντας που δεσπόζει άλλη μια φορά στο εξώφυλλο, δίνει το πρώτο σημάδι για να ξεκινήσει το απόκοσμο ταξίδι με οδηγό τους ίδιους.

Χρησιμοποιώντας έτσι τα γνώριμα στοιχεία τους όπως mid/low tempos , σκοτεινά φωνητικά αλλά και κραυγές που θυμίζoυν σε αρκετά σημεία Carl McCoy ,μπασογραμμές & κιθάρες -που δεν έχουν τον πρωταρχικό ρόλο εδώ- από τους Adrian Hates (ναι ,είναι αυτός που νομίζετε πριν φτιάξει τους D.O.D. ) και Theodor O' Connel αντίστοιχα, έρχονται να σιγοντάρουν με τη σειρά τους τα synths/πιάνο και το drum machine για την δημιουργία της αυθεντικής "G.O.D." ατμόσφαιρας βουτηγμένη μέσα στην καταχνιά και την απόγνωση.

Αν και όλες οι συνθέσεις εσωκλείουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά που πρεσβεύει και κατά συνέπεια εκπέμπει η μουσική τους ,αν έπρεπε να αναφέρω κάποια , θα έλεγα τα "The Relation Of Light To Shadow" , "Downwards To A Sea" , "Watchers Out Of Time" και το κορυφαίο του album κατά την γνώμη μου "Necromanteion (S.O.C.R.)"

Η επανένωση και επιστροφή τους στην δισκογραφία από το 2000 και έπειτα σημαδεύτηκε από καλές κυκλοφορίες ,εντούτοις δεν κατάφεραν να πλησιάσουν mastepieces όπως το "Necromanteion IV" που παραμένει ψηλά στις βαθμίδα των gothic rock albums.

Album Tracks :

1.The Relation Of Light To Shadow

2.Colder

3.Spirit Invocation

4.Necromanteion (S.O.C.R.)

5.Downwards To A Sea

6.Arcana

7.Watchers Out Of Time

Recommended Songs :

1.The Relation Of Light To Shadow

2.Necromanteion (S.O.C.R.)

3.Downwards To A Sea

4.Watchers Out Of Time

Silenus Vibe :

The Last of the Lost Ones

Tell them I want to see them.

Necromanteion!

Necromanteion!

The Last of the Lost Ones

Tell them I want to see them.

Necromanteion!

Necromanteion!

Danger Angel - Danger Angel

Είναι γνωστό ότι η hard rock σκηνή των 80's και πιο πίσω η AOR , επηρέασε γενιές και γενιές μουσικών και φίλων του συγκεκριμένου είδους.Μπορεί εκείνη την εποχή να μην υπήρχαν τα τενικά μέσα για μεγαλεπίβολες παραγωγές και εντυπωσιακά artworks ,τα δισκάκια όμως που έβγαιναν ήταν πραγματικά αριστουργήματα που αναδείκνυαν την ποιότητα των συνθέσεων και το επίπεδο των μουσικών.

Ποιος δεν θυμάται τα albums των Asia, L.A. Guns, Giant, Bon Jovi, Whitesnake και πολλών άλλων που μεσουρανούσαν εκείνη την περίοδο βγάζοντας το ένα διαμάντι μετά το άλλο.

'Οταν λοιπόν είσαι fan αυτής της μουσικής εποχής και έχεις μπροστά σου το πρώτο ολοκληρωμένο album των Αθηναίων Danger Angel ,ε δεν γίνεται να μην σου κεντρίσει το ενδιαφέρον και να μην σε κερδίσει.

Oi Danger Angel δημιουργήθηκαν το 2006 από τους κιθάριστες Ethan Chionos & Σπύρο Φουσσέκη και μαζί με τους Αντώνη Βενιέρη (drums), Rudy Rallis (bass) , Jimmy Cage (vocals) και George Ahas Lignos (keyboards) αποτελούν το βασικό lineup που κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο τους από την Αμερικάνικη Perris Records στις αρχές του περασμένου έτους.

Τώρα όσο αφορά το album ,αρχικά να αναφέρω δύο βασικά πράγματα που παρατήρησα και με εντυπωσίασαν.

Το πρώτο είναι τα φωνητικά του Jimmy Cage που κυριολεκτικά εξεπλάγην , γιατί δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο.Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω...για τις ερμηνείες του που είναι απλά καθηλωτικές και απογειώνουν όλα τα κομμάτια? για το εύρος της φωνής του που μέχρι και στις πιο ψηλές νότες είναι εξίσου εντυπωσιακός ? για την χαρακτηριστική αλλά συνάμα τόσο "rock" χροιά του που είναι μέσα σ'όλα τα τραγούδια ?

Το δεύτερο είναι τα keyboards που έχουν τοποθετηθεί έξυπνα σε ωραία σημεία, προάγοντας την μελωδική πλευρά των συνθέσεων και δίνοντας τους αυτό το κάτι παραπάνω που χρειάζονται για να σου μείνουν από τις πρώτες ακροάσεις, κοινώς αξιομνημόνευτα τραγούδια.

Πέρα από τα παραπάνω σημεία ,έχει γίνει πολή καλή δουλειά στις κιθάρες που τόσο το ρυθμικό όσο και το lead μέρος είναι καλοφτιαγμένο και γεμίζει όλες τις πτυχές του δίσκου.Επίσης,αν σας αρέσουν τα δυναμικά solos ,μέσα στο "Danger Angel" θα βρείτε άφθονα τα οποία θα τα ευχαριστηθείτε.Τέλος το rhythm section είναι ακριβώς όπως έπρεπε να είναι, καθόλου στατικό ,κάνει αίσθηση και άλλοτε βαρύ.

Στις συνθέσεις τώρα ,αν και όλος ο δίσκος είναι μεστός και σε γενικές γραμμές ευκολοχώνευτος, ενδεικτικά θα αναφέρω αυτά που έλιωσα και αποτελούνται από το "Com' On Rock Me" όπου οι σειρήνες σε βάζουν αμέσως στο κλίμα του album και στο τι θα ακολουθήσει.Φοβερό refrain και συνεργασία από κιθάρες/keyboards.

Συνεχίζω με "Runaway Angel" ,ουάου τι γαμάτο keyboard-intro ήταν αυτό...σας θυμίζει κάτι από Van Halen το κομμάτι αυτό ? To "I'll Be There For You" είναι μια rock μπαλάντα με ωραίο refrain και έντονο αέρα δεκαετίας 80. "Rebel Son" λέγεται το επόμενο το οποίο κατά την άποψη μου είναι και το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, ένα entry riff που κλέβει τις εντυπώσεις ,δυνατό drumming & κιθάρες και άψογα φωνητικά είναι τα δομικά συστατικά του.

Τούτο το album κρύβει μια μεγάλη έκπληξη που δεν είναι άλλη από την συμμετοχή του τροβαδούρου Jeff Scott Scoto ,του ανθρώπου που κυκλοφόρησε με τον Yngwie Malmsteen τα θρυλικά "Rising Force" & "Marching Out".

Όντας special guest και συμμετέχοντας σε μόλις 1 κομμάτι το "Never Let You Go",καταφέρνει και δίνει ένα "special" τόνο , ξεδιπλώνοντας τη γνώριμη δύναμη της φωνής του και δίνοντας πολλούς πόντους στην προσπάθεια των παιδιών. 'Ενα μεγάλο μπράβο στους Danger Angel για την κίνηση αυτή, που αν μη τι άλλο η προσθήκη ενός τέτοιου καλλιτέχνη μόνο καλό μπορεί να τους κάνει. To "Till The End Of Time" είναι άλλη μια μπαλάντα στην οποία συμμετέχει η Peggy Zarou σαν ντουέτο με τον Cage, στο οποίο μας χαρίζουν μοναδικές μουσικές στιγμές.Καταπληκτική η Zarou τόσο σε ερμηνεία όσο και στις φωνητικές της ικανότητες.

Νομίζω πως το groove που εκπέμπει η πρώτη δουλειά των Danger Angel είναι και αναπόσπαστο χαρακτηριστικό της μουσικής τους,το οποίο πλασάρεται όμορφα μέσα από rock μελωδίες που αναδεικνύουν τις επιρροές της μπάντας από μια αξεπέραστη μουσική σκηνή και εποχή.

Album Tracks :

1.Com’ On Rock Me

2.Runaway Angel

3.Poison Dreams

4.I’ll Be There For You

5.Rebel Son

6.Never Let You Go

7.Hangover

8.Together Forever

9.The Rain

10.Till the End Of Time

11.Until The Morning Light

12.9202

13.Burning Hearts

Recommended Songs :

1.Com’ On Rock Me

2.Runaway Angel

3.I’ll Be There For You

4.Rebel Son

5.Never Let You Go

6.Till the End Of Time

Silenus Vibe :

Runaway Angel!

Just leave me stay

Runaway Angel!

Coming home tonight

Runaway Angel!

Save me tonight!

Dead Can Dance - Within the Realm of a Dying Sun

Μπορεί αυτό το λυπημένο άγαλμα στο εξώφυλλο από το νεκροταφείο του Pere Lachaise στο Παρίσι, να αντικατοπτρίζει το δέος που ακτινοβολεί αυτό το album?

Tην απάντηση σ'αυτό το ερώτημα, την δίνουν οι ίδιοι οι Dead Can Dance μέσα από τα 40 περίπου λεπτά διαδοχικών κρεσέντο που αναβλύζουν από την ελεγεία που λέγεται "Within The Realm Of A Dying Sun" .

Η ιστορία της μοναδικής αυτής μπάντας ξεκινάει πίσω στις αρχές της δεκαετίας '80 ,στην άλλη πλευρά του πλανήτη και συγκεκριμένα στην Αυστραλία.Ξεκίνησε σαν τετραμελές σχήμα για να διαμορφωθεί στην συνέχεια στην γνωστή δυάδα που απαρτίζεται από τον Brendan Perry και την Lisa Gerrard. H πορεία τoυς ξεδιπλώνεται σε μία ακτίνα 30 χρόνων συνολικά, με ένα κενό από το 1998 έως και το 2005 για να φτάσουμε στο 2011 που ανακοινώθηκε επίσημα πλέον η επαναδραστηριόποιηση της μπάντας και η προετοιμασία νέου δισκογραφικού υλικού που θα συνοδευτεί από παγκόσμια τουρνέ.

Το όνομά τους εκτός από το ότι έχει γίνει συνώνυμο κάποιων ιδιωμάτων όπως "Ethereal Wave" , ή "World Music" ,έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για σωρεία καλλιτεχνών στον ευρύτερο χώρο της μουσικής , συμπεραλαμβανομένου και του metal.

Γνώμη μου είναι πως οι DCD ήταν πάντα πάνω από κάθε είδος,και αυτό γιατί ο ήχος τους χρησιμοποιούσε πολλά και διαφορετικά στοιχεία τόσο από όργανα όσο και από είδη μουσικής με τα οποία "έντυναν" τα δημιουργήματά τους με αποτέλεσμα να μην γίνονται μονότονα και να είναι εύπεπτα από τον ακροατή.Νομίζω πως όχι άδικα θεωρούνται από τα πλέον σεβαστά avant-garde σχήματα που άφησε το στίγμα του ανεξίτηλο στην διεθνή σκηνή.

Το "Within The Realm Of A Dying Sun" είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά η περισσή έμπνευση του "Spleen and Ideal" που μετουσιώθηκε σε 8 νέα κομμάτια.Σκοτεινό,μελαγχολικό,αλλόκοτο,ανατριχιαστικό, μεγαλεπήβολο ,έτσι θα το χαρακτήριζα με πέντε απλές λέξεις.

'Οπως και στον προκάτοχό του έτσι και εδώ, -εκτός από το ηγετικό δίδυμο- υπάρχει μεγάλη γκάμα μουσικών και οργάνων που δημιουργουν και σκορπίζουν επειδικτικά ένα μεσαιωνικό feeling.Κάποια από αυτά : τσέλο,βιολί,όμποε,βιόλα,τρομπέτα,τρομπόνι,τούμπα.

Εκτελεστικά ,οι Brendan Perry & Lisa Gerrard δίνουν ρεσιτάλ με τις ερμηνείες τους και δείχνουν πόσο άρτια εναρμονίζουν την διαφορετικότητα στις φωνές τους.

Ο Perry βγάζει μια αισθητή λυρικότητα , εν αντιθέσει η Gerrard με τους ακατανόητους στίχους κάτι το spiritual, κάτι από το υπερπέραν...

Κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι το album χωρίζεται σε δύο μέρη ανάλογα με το ποιος από τους δύο τραγουδάει. Στα τέσσερα πρώτα κομμάτια ,το "Anywhere Out of the World" το οποίο ξεκινάει με ένα μυστηριώδη όργανο (σαν κάτι ανάμεσα σε καμπάνα και πλήκτρα) και το κλασσικό "Xavier" που αποτελεί ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα τραγούδια τους, είναι οι μεγάλες στιγμές του Brendan.

Στα ύπολοιπα τέσσερα ,το "Cantara" κάνει την διαφορά σ'όλο το album με το drumming να το συνοδεύει σταθερά και την Gerrard να συνεχίζει με πάθος τους ακαταλαβίστικους στίχους και φυσικά το "Summoning of the Muse" όπου οι καμπάνες από την αρχή έως και το τέλος και τα vibratos δημιουργούν μια άρρητη ατμόσφαιρα.Outstanding!

Αν θέλετε να αφήσετε λίγο στην άκρη τους οικείους ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας και να ακούσετε κάτι διαφορετικό αλλά παράλληλα μεγαλειώδες , προχωρήστε χωρίς δισταγμό στους DCD.

Album Tracks :

1.Anywhere Out of the World

2.Windfall

3.In the Wake of Adversity

4.Xavier

5.Dawn of the Iconoclast

6.Cantara

7.Summoning of the Muse

8.Persephone (The Gathering of Flowers)

Recommended Songs :

1.Anywhere Out of the World

2.Xavier

3.Cantara

4.Summoning of the Muse

Silenus Vibe :

Faith

Although Xavier Has Prayed

That Life-Giving Waters May Rain

Down On The Souls Of Man

To Cure Them Of Their Ways

These Were The Sins Of Xavier's Past

Hung Like Jewels In The Forest Of Veils

Deep In The Heart Where The Mysteries Emerge

Eve Bears The Stigma Of Original Sin

Freedom So Hard When We Are All Bound By Laws

Etched In The Seam Of Nature's Own Hand

Unseen By All Those Who Fail In Their Pursuit Of Faith

Although Xavier Has Prayed

That Life-Giving Waters May Rain

Down On The Souls Of Man

To Cure Them Of Their Ways

Ordo Rosarius Equilibrio - Onani [Practice Makes Perfect]

Αν αυτό το cd έβγαινε το 1985, είμαι σίγουρος ότι θα κοσμούσε την περιβόητη μαύρη λίστα της PMRC που είχε επιμεληθεί η αξιότιμη Tipper Gore.

To γιατί ,θα το διαπιστώσετε στη συνέχεια.

Αρχικά να αναφέρω ότι οι Ordo Rosarius Equilibrio προέρχονται από την Σουηδία και αποτελούνται από όλα κ όλα δύο άτομα ,τον Tomas Petterson και την Rose Marie Larsen.

Μετράνε ήδη 15 χρόνια στην καλλιτεχνική σκηνή και η μουσική τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μεμονωμένα κάτω από ένα είδος.

Θα έλέγα ότι περιστρέφεται γύρω από το folk/neofolk ή apocalyptic folk όπως αποκαλείται ένα από τα παρακλάδια του είδους, το οποίο ενισχύεται από πληθώρα dark ambient & experimental στοιχείων που δίνουν μια ποικιλομορφία στην μουσική τους και εν τέλει φέρνουν στην επιφάνεια έναν ιδεατό κόσμο που παραπατάει ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι και τους πιο απόκρυφους πόθους που κρύβονται πίσω από λάγνα ένστικτα με την "μάσκα" της προσωπικής...απόλαυσης.

Ο φαινομενικά περίεργος αλλά και in-scope τίτλος (Onani=masturbation) συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που διασκορπιζόνται σε κάθε πτυχή αυτής της διεστραμμένης σύλληψης και προκαλούν μια διαπεραστική έως και το κόκαλο ανατριχίλα.

Η απλότητα των συνθέσεων είναι και το κλειδί της ατμόσφαιρας, που επιτυγχάνεται μέσα από το πιάνο και τα synths που εισρέουν ambient μελωδίες ,ακουστικές κιθάρες, χαμηλό tempo και αρκετά samples από...καμπάνες που εκτελούν ωδή στην θλίψη.

O Petterson περισσότερο απαγγέλει παρά τραγουδάει και κάπου εκεί ανάμεσα η αιθέρια φωνή της Rose Marie δίνει το στίγμα της με τους τολμηρούς-προκλητικούς στίχους να σοκάρουν όταν αναφωνεί : "fxxx" ,"fxxx" στο "Glory to Thee,my Beloved Masturbator".

Το "Amore Rosso, Amore Marrone, Amore Nero" το οποίο είναι ηχογραφημένο εξ ολοκλήρου στα Ιταλικά είναι από τα αξιοπρόσεκτα κομμάτια των εκκεντρικών Σουηδών.

Δεν ξέρω αν αυτό το album έχει σαν βασικό του στόχο να μας ταξιδέψει στο "Eyes Wide Shut" ή σε έναν ουτοπικό κόσμο με βασικό πρωταγωνιστή το σεξ.

Το σίγουρο είναι ότι η ανυπέρβλητη ατμόσφαιρά του, αναγάγει όλα αυτά τα στοιχεία σε ένα άνευ προηγουμένου ερωτικό τελετουργικό δίχως αρχή και τέλος.

Album Tracks :

1. Glory to Thee,my Beloved Masturabator

2. [Remember] What you sow is what you reap

3. Can you hear the Devil's laughing...(or is it just Me)

4. The Love and Defiance of being Alive

5. Let me show you, all the Secrets of The Torture Garden

6. Too late For Innocence, too late for Regret (Four Hands please better than Two)

7. Forgive me,I am not Sat; I am Mary just like You

8. CUM ,and let me lead you far astray

9. Amore Rosso,Amore Marrone,Amore Nero

10. I WILL ; Even after The Flowers are gone

11. Confessions of a Sinflower

Recommended Songs :

1. [Remember] What you sow is what you reap

2. The Love and Defiance of being Alive

3. CUM ,and let me lead you far astray

4. Amore Rosso,Amore Marrone,Amore Nero

5. Confessions of a Sinflower

Silenus Vibe :

Did you come here just to see but not to feel?

Or did you come here just to hurt but not to bleed

Did you come here just to kneel before the weak?

Or did you come here to prevail and to besiege?

Did you come here to believe and just to plead?

Or did you come here to find answers to your dreams?

Did you come here to be strong and to be weak?

Or did you come here to prevail and to be free?

Did you come here to agree and to conceit?

Or did you come here to silence those who breach?

Porcupine Tree - Deadwing

Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις είναι τόσο φτωχές για να περιγράψουν αυτά που προσπαθεί να αποτυπώσει η μουσική στον τελικό αποδέκτη και ακόμα πιο δύσκολο να γίνει αισθητό όλο το φάσμα των συναισθημάτων που προσπαθεί να εκπέμψει μέσα από την περιδίνηση των μελωδιών.Αν καταφέρει κάποιος και αντιληφθεί τις παραπάνω γραμμές ,θα καταλάβει και το τι ακριβώς είναι οι Porcupine Tree.

Κατά την άποψή μου,κάθε δουλειά τους είναι ουσιαστικά η κατάθεση ψυχής του band leader Steven Wilson, που σαν γνήσιος Άγγλος διαχέει στην μουσική τους, τόνους από αρνητικά ή θετικά feelings που εναλλάσσονται ανάλογα με αυτό που θέλει να βγάλει τη δεδομένη στιγμή.

Αυτά δεν θα είχαν κανένα νόημα αν δεν είχαν στηριχθεί πάνω στις σπουδαίες ικανότητες της μπάντας, που χωρίς καμία απόκλιση συμβάλλουν όλοι στο να δημιουργούνται albums που θυμίζουν ποια είναι η αυθεντική Τέχνη πάνω στην μουσική.

Όταν στο ενεργητικό του group ,υπάρχουν τα "Stupid Dream" , "In Absentia" , "The Sky Moves Sideways" και "Lightbulb Sun" δεν γίνεται να περιμένεις κάτι λιγότερο από τα παραπάνω αριστουργήματα.

Όπως ήταν και αναμενόμενο ,το "Deadwing" ακολουθεί την ίδια γραμμή ,με την έμπνευση να είναι σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, όλα τα όργανα να δίνουν το 100% στις συνθέσεις , ο ήχος να είναι συμπαγής και 1000% Porcupine Tree και τον Steven Wilson να καθηλώνει τόσο με τους στίχους του όσο και στο ερμηνευτικό/φωνητικό μέρος, ήταν δυνατό να μην βγει κάτι που την λέξη "τελειότητα" την κάνει να φαίνεται μικρή ?

Όσο αφορά τα κομμάτια ,επειδή επιγραμματικά δεν μπορεί να αποδωθεί σωστά η διάσταση τους ,θα την περιγράψω πιο αναλυτικά.

Deadwing : Η κατάλληλη εισαγωγή για να ανοίξει το album,δυνατό,ωραίες κιθάρες και το μπάσο του Colin Edwin να ακούγεται πολύ καθαρό και να δίνει το στίγμα του.O Wilson εντυπωσιάζει στα πιο "σκοτεινά" φωνητικά του.

Shallow : Βαρύ και πιο metal το entry riff πού δίνει την πάσα στα πλήκτρα του Barbieri για να ξαναγυρίσει στις heavy κιθάρες.

Lazarus : Ουάου...τι ήταν αυτό.Ακουστικές κιθάρες που συνοδεύονται από τις όμορφες μελωδίες του πιάνο και ακολουθεί ένα ρυθμικό drumming.H μελαγχολία που πηγάζει από τον Wilson έχει ελευθερωθεί ήδη στην ατμόσφαιρα και ανατριχιάζει.

Halo : Σ'αυτό το κομμάτι το μπάσο και τα drums έχουν τον πρώτο λόγο και αναδυκνύονται με περισσή υπεροχή.Φοβερός ο Harrison άλλη μια φορά, που δείχνει πόσο τυχερή είναι η μπάντα που τον έχει στις δυνάμεις της.

Arriving Somewhere But Not Here : Από τα πιο γνωστά κομμάτια της μπάντας,καταπλητικά ρυθμικά/lead μέρη, και κάπου εκεί στη μέση κρεσέντο από δυνατά & επιβλητικά drums.O Wilson άλλη μία φορά μοναδικός.

Mellotron Scratch : Πιο low-tempo τραγούδι ,διαφορετικό από τα υπόλοιπα με το mellotron όπως λέει και το όνομα του να αποτελεί την βάση της σύνθεσης.

Open Car : Επιστροφή στον βαρύ ήχο από το μικρότερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου, ωραίο riff και ευκολομνημόνευτο refrain που κεντρίζει αμέσως .

The Start Of Something Beautiful : Μόνο ΜΙΑ λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει αυτό το κομμάτι : Blown Away. Κατά την γνώμη μου ,το καλύτερο κομμάτι του album και από τα αρτιότερα που έχουν γράψει ποτέ. Μουσική-Στίχος-Φωνητικά σε απόλυτη αρμονία με την αποκορύφωσή του από το 4ο λεπτό ,να αποτελεί την συγκλονιστική στιγμή του.

Glass Arm Shattering : Κοντά στο ύφος του "Mellotron Scratch" αυτό, κυριαρχεί το χαμηλό tempo και τα έντονα ψυχεδελικά σημεία.Απλά,χάσιμο.

Έχοντας νωπές της αναμνήσεις από το live τους τον περασμένο Σεπτέμβρη που ακούστηκαν κάποια από τα παραπάνω κομμάτια, συνειδητοποιώ και πάλι πόσο κορυφαίο είναι το "Deadwing" ,το οποίο συγκαταλέγεται στα διαμάντια της δισκογραφίας των Βρετανών.

Silenus Vibe :

Always in my thoughts you are

Always in my dreams you are

I got your voice on tape

I got your spirit in a photograph

Always out of reach you are

Cold inside my arms you are

Simple like a child you are

I remember when you took my hand and led me through the rain

Down inside my soul you are

The more I show the way

I feel the less I find you give a damn

The more I get to know the less find that I understand

Innocent, the time we spent, forgot to mention we're good friends

You thought it was the start of something beautiful?

Well think again.

Mother lost her looks for you

Father never wanted you

I trust to love and then I find you never really felt the same

There's something in your heart so cruel

Blackfield - Welcome to My DNA

Οι Blackfield είναι ουσιαστικά το side project του Ισραηλινού Aviv Geffen με τον "πανταχού παρών" Steven Wilson.

Η μουσική τους διαφοροποιείται από αυτή των Porcupine Tree και εύκολα το διαπιστώνει αυτό κανείς, τόσο από την διάρκεια των συνθέσεων που είναι εμφανώς πολύ μικρότερες, όσο και από την δομή τους όπου το άλλοτε έντονο progressive στοιχείο δεν έχει πλέον σημαντικό λόγο εδώ.

'Οντας fan του ταλαντούχου Steven Wilson και δεδομένης της μεγάλης επιτυχίας που είχαν κάνει τα δύο προηγούμενα albums των Blackfield ,είχα περιέργεια να δω τι ακριβώς θα είναι η νέα τους δουλειά. Από την άλλη η πολύ μικρή συμμετοχή του στο συνθετικό μέρος γεννούσε ερωτηματικά για το τι θα ακούσουμε από τον κ.Geffen ,αφού σχεδόν όλο το album είναι δημιούργημά του.Νομίζω πως όλοι οι παραπάνω ενδοιασμοί έπεσαν στο κενό ,καθώς το "Welcome to My DNA" διαψεύδει περίτρανα κάθε πιθανή αμφιβολία για την ποιότητα και το επίπεδο που προσδίδει.

Η μουσική γραμμή σε σχέση με τις προηγούμενες τους κυκλοφορίες δεν έχει αλλάξει, αφού το ψυχεδελικό "pink-floyd-ειδές" vibration από τα κατάλοιπα του παρελθόντος του Wilson γυροφέρνει στην ατμόσφαιρα κάτω από ένα μελαγχολικό πιάνο και το απαραίτητο low/mid tempo. Η προσθήκη ορχηστρικών δε ,όπως το βιολί είναι το σημείο που δίνει στο album πόντους και το κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτό που γνωρίζουμε έως τώρα.

Στο εκτελεστικό μέρος ,οι ερμηνείες του Geffen που συμμετέχει σε μόλις 2 κομμάτια και του Wilson στα υπόλοιπα ,δεν χρειάζονται περαιτέρω σχολιασμό μια και ο καθένας τους έχει το χάρισμα να παρασέρνει σε δίνη συναισθημάτων και ρίγους τον ακροατή.

Συνθετικά τώρα ο δίσκος αποτελείται από 11 κομμάτια και όπως ήταν αναμενόμενο δεν λείπει το κλασικό εβραικό κομμάτι (Zigota) που γράφτηκε από τον Geffen , πριν μεταφραστεί στα αγγλικά και συμπεριληφθεί στο παρόν album.Από εκεί και πέρα ,θα αναφερθώ σ'αυτά που υπέστησαν αμέτρητα replay και δεν είναι είναι άλλα από τα "Glass House" ,που αυτό θα μπορούσε άνετα να έχει γραφτεί για το "The Incident" ,το μελαγχολικό "Rising Of The Tide" που εκεί προς το τέλος το πιάνο με τα ορχηστρικά απλά γράφουν , "Dissolving The Night" & "Blood" το κομμάτι με το φοβερό intro που κανείς ίσως δεν περίμενε να ακούσει, το οποίο αποτελεί και το πιο βαρύ κομμάτι του δίσκου.

Τα καταπληκτικά "Oxygen" & "DNA" θα κλείσουν το album και θα μας δείξουν ότι οι Blackfield το έχουν στο DNA τους να μας χαρίζουν μοναδικές στιγμές , αποτέλεσμα του πάθους & της αγάπης τους για την μουσική.

Album Tracks :

1.Glass House

2.Go to Hell

3.Rising of the Tide

4.Waving

5.Far Away

6.Dissolving With the Night

7.Blood

8.On the Plane

9.Oxygen

10.Zigota

11.DNA

Recommended Songs :

1.Glass House

2.Rising of the Tide

3.Dissolving With the Night

4.Blood

5.Oxygen

6.DNA

Silenus Vibe :

Your soul is freezing ice,

But still I’m, asking for a slice

You had to feed those monster hearts

And when you’re home again

You feel you had enough, it’s like the rising of the tide

You’re a shadow just passing by

The wolves are out tonight

And they’re looking for a fight

And they run at the speed of light

It seems you’re home again

Uaral - Sounds Of Pain

Από την μακρινή Χιλή έρχονται οι Uaral (τι όνομα κ αυτό!) οι οποίοι απαρτίζονται από τους Αciago & Caudal και το "Sounds Of Pain" είναι το πρώτο τους ολοκληρωμένο album. Μια και η συγκεκριμένη χώρα δεν έχει ιδιαίτερη καλλιτεχνική σκηνή,τουλάχιστον στους χώρους που κινείται το παρόν blog ,εύλογα αναρωτιέται κανείς με τι είδους μουσική ασχολείται η δυάδα από την Λατινική Αμερική.

Το ιδιαίτερα χαμηλό tempo,το μελαγχολικό πιάνο και η χρήση πνευστών οργάνων και συγκεκριμένα του φλάουτου, συνθέτουν μια μουσική πανδαισία που δένει με όμορφο τρόπο το doom και το folk , δύο διαφορετικά είδη που πλασάρονται άρτια και αριστοτεχνικά.

Ο X-factor είναι τα φωνητικά του Caudal που διόλου μονότονα είναι , αφού εναλλάσσονται σε καθαρά,πιο βαριά και πένθιμα θα έλεγα,ενισχύοντας το doom στοιχείο που αιωρείται στην θλιμμένη ατμόσφαιρα που κυριαρχεί.

Εκτός από την καταθλιπτική πλευρά ,το αντίπαλο δέος του album είναι οι πλασματικές εικόνες που δημιουργούνται στον ακροατή και δίνουν την αίσθηση ότι ταξιδεύει σε μοναχικά μονοπάτια μέσα από από βουνά και δάση της Χιλής ένα βροχερό φθινοπωρινό πρωινό...

Όλα αυτά σχηματίζονται μέσω των samples που χρησιμοποιούνται πολύ έξυπνα και μαζί με τα πνευστά φέρνουν στο φως τις πιο folk στιγμές, κάτω από το αισθητό πέπλο της σήψης.

Το κομμάτι-έκπληξη που έρχεται σε αντίθεση με το γενικότερο mood είναι το αρκετά γρήγορο "Eternal Beauty Of Trees" που επιτέλους ακούγονται ηλεκτρική κιθάρα & δυνατά drums! Η μεγάλη στιγμή του δίσκου όμως είναι το "Depression" που το πιάνο δίνει ένα ρεσιτάλ από μελαγχολικές νότες και βυθίζει ακόμα πιο πολύ την ατμόσφαιρα σε απόγνωση.

Οι Uaral αντιπροσωπεύουν ένα διαφορετικό είδος μουσικής που χρειάζεται τις κατάλληλες συνθήκες για να αφομοιωθεί και να έχει κάτι να πει στον τελικό αποδέκτη του.

Album Tracks :

1.Lost

2.Surrendered to the Decadence

3.Eternal Beauty of the Trees

4.Sounds of Pain

5.Niche

6.Depression

7.La Vaga Esperanza de Ser

8.Uaral

9.Surrendered to the Decadence (demo version)

Recommended Songs :

2.Surrendered to the Decadence

3.Eternal Beauty of the Trees

4.Sounds of Pain

5.Depression

Silenus Vibe :

The pretended smile of the lewdness that he lives on me,

No longer in case alone he makes alike

Upon never to smile of the trees...

Dawn: he falls to your feet a tear out of every star...

The night: he falls to your feet the unhappiness and the no love...

The great problem to breathe,

He is to want the impossible,

Making possible only

Another sigh that he propagates you to lashes the pain

Samael - Lux Mundi

Μετά από 2 χρόνια απουσίας ,το κτήνος που λέγεται Samael ξύπνησε και επέστρεψε με την νέα μουσική θηριωδία του κάτω από το περίεργο όνομα "Lux Mundi" ή αλλιώς "Light Of The World".

Μπορεί οι Ελβετοί να ήταν από τους πρωτεργάτες του 2nd wave της black metal σκηνής με το album παρακαταθήκη "Ceremony Of Opposites" ,εντούτοις η μουσική τους κατεύθυνσή άλλαξε στην πορεία και ακολούθησε εντελώς διαφορετικά μονοπάτια.Το μεταβατικό και συνάμα εμπνευσμένο "Passage" αποτέλεσε και αποτελεί ουσιαστικά την πλατφόρμα πάνω στην οποία πάτησε όλη η μετέπειτα δισκογραφική τους καριέρα με τα όποια στοιχεία και διαφοροποιήσεις ενσωμάτωσαν σε κάθε album ξεχωριστά.

Μετά τους πειραματισμούς του "Solar Soul" και την σφήνα επιστροφή στις black metal ρίζες τους με το "Above" ,το νέο τους album ήταν ένα ερωτηματικό για το ποια γραμμή θα ακολουθήσουν αυτή τη φορά.

Μετά από αλλεπάλληλες ακροάσεις, μπορώ να πω ότι το "Lux Mundi" αντηχεί σαν κάτι που ακροβατεί ανάμεσα στο "Reign Of Light" και σε κάποια σημεία στο "Passage".

Πομπώδες ηλεκτρονικό drumming & keyboards πού είναι και το trademark της μπάντας και έχει περάσει από τα χέρια του Xy ,πιο καθαρές κιθάρες που δεν χάνονται στο μένος των παραπάνω οργάνων και γνήσια "Samael" φωνητικά από τον Vorph που είναι σε φόρμα και σπέρνει οργή και μίσος, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του "Lux Mundi".

Κατά την άποψη μου ,κάποια τραγούδια δυνητικά θα μπορούσαν να είναι ακυκλοφόρητο υλικό του "Reign Of Light" .Το "Antigod" που ήταν και το πρώτο δείγμα του album μέσα από το ομότιτλο EP και το "Luxferre" είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα και αποτελούν και τα πιο πιασάρικα κομμάτια του album.Σ'αυτά προσθέτω τα "The Shadow Of The Sword" , "For A Thousand years", το "Mother Night" που ξεχωρίζει αμέσως με το όμορφο intro με τις καθαρές κιθάρες και το "The Truth Is Marching On" που τρέχει με διαολεμένες ταχύτητες και φέρνει στο προσκήνιο τoν εφιάλτη του "Above".

Γενικότερα ,πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά που ενσωματώνει γνώριμα στοιχεία , χωρίς ωστόσο να δίνει το κάτι διαφορετικό ή φρέσκο που ενδεχομένως πολλοί να περιμένουν.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Album Tracks :

1.Luxferre

2.Let My People Be!

3.Of War

4.Antigod

5.For A Thousand Years

6.The Shadow Of The Sword

7.In The Deep

8.Mother Night

9.Pagan Trance

10.The Truth Is Marching On

11.Soul Invictus

12.The Truth Is Marchin On

Recommended Songs :

1.Luxferre

2.Antigod

3.For A Thousand Years

4.The Shadow Of The Sword

5.Mother Night

6.The Truth Is Marching On

Silenus Vibe :

A lie needs believers to be sustained

As power needs slaves to be maintained

Break, break the chain!

The truth is marching on, it blows the lies away

The truth is marching on, and marching all the way

The truth is marching on, it blows the lies away

The truth is marching on, and marching all the way

Valet Parn - Riddle Figure

"Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου...θα πέσει να σε πλακώσει" λέει πολύ σωστά μια παροιμία και γιατί να πάμε κόντρα σ'αυτή τη σοφή ρήση?

To "σπίτι" στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ελληνική metal σκηνή και οι Valet Parn είναι πλέον ένα μέρος της.

Αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τις Eλληνικές μπάντες και τις πολύ καλές δουλειές τους που ακολουθούν η μία μετά την άλλη, νομίζω δεν έχει προηγούμενο ,τουλάχιστον στο βαθμό που αντιλαμβάνομαι ότι συμβαίνει στις μέρες μας.

Δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα ούτε και οι Valet Parn, αντιθέτως τον επιβεβαιώνουν με την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με όνομα "Riddle Figure".

Τι είναι λοιπόν το "Riddle Figure" ? 'Ενα album αποτελούμενο από 9 ζωντανά κομμάτια γεμάτα έμπνευση,πυγμή,τσαμπουκά και ενθουσιασμό που παίρνουν μορφή σ'αυτό το cd. Η μουσική τους θα έλεγα ότι είναι κάτι ανάμεσα σε κλασσικό heavy metal με επιρροές από NWOAHV.Ταχύτητα ,ωραίες κιθάρες & solos ,αξιομνημόνευτα refrains και εντυπωσιακά γεμίσματα στο drumming είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που διέκρινα.Επίσης, επιπλέον credits παίρνει ο τραγουδιστής τους, που απογειώνει κάθε κομμάτι με την δύναμη που βγάζει στις ερμηνείες του. Να πω επίσης ,ότι ηχογραφήθηκε στα Fredman Studios υπό την καθοδήγηση του γνωστού Fredrick Nordstrom, οπότε το αποτέλεσμα δεν μπορούσε παρά να είναι μόνο πετυχημένο, καθώς ο solid ήχος είναι διάχυτος σε κάθε σημείο του album.

Ακούστε τα "Morpheus Fever" , "Dark Room Conjuror" , "BlindFall" , "Valentine's Night" και το ιδιαιτέρως αγαπημένο του γράφοντα "Till We Rise" και θα καταλάβετε γιατί πρόκειται για μία αξιόλογη κυκλοφορία.

Εν κατακλειδι ,το "Riddle Figure" είναι μια ώριμη δουλειά ,αρκετά ψαγμένη γεγονός που μαρτυρά το ταλέντο & την διάθεση της μπάντας να κάνει μεγάλα πράγματα στο μέλλον.

Album Tracks :

1.Fabel

2.Morpheus Fever

3.Riddle Figure

4.Dark Room Conjuror

5.Fear the Bullet

6.Neverland

7.Till We Rise

8.Blindfall

9.Valentine's Night

Recommended Songs :

1.Morpheus Fever

2.Dark Room Conjuror

3.Till We Rise

4.Blindfall

5.Valentine's Night

Silenus Vibe :

Shining away

Haunting me

Hiding away

Leave me be

Shatter within life is a pleasure

Shining away

Haunting me

Hiding away

Leave me be

Shatter within life is a pleasure

Shining away

And my scars wither

Hiding away

Shining away

Kalmah - Swampsong

Είναι γνωστό ότι το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας καλά κρατεί τα ηνία της λεγόμενης μελωδικής death metal σκηνής, oi Φινλανδοί όμως δεν πάνε πίσω.

Το μικρότερο -συγκριτικά με τους γείτονές τους- έυρος των groups τους, δεν τους εμποδίζει στο να μην πρωταγωνιστούν στον χώρο και να έχουν αξιόλογους πρεσβευτές οπως τους Children Of Bodom και τους Kalmah.

Μπορεί οι δεύτεροι να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς ,εντούτοις έχουν κυκλοφορήσει συνολικά 6 albums και οι δουλειές τους σε καμία περίπτωση δεν είναι αδιάφορες.Το "Swampsong" έρχεται από το 2003 και είναι η τρίτη studio κυκλοφορία τους. Η συνταγή είναι γνωστή και πετυχημένη, άρα γιατί να μην την ακολουθήσουν και σ'αυτό το album, προσθέτοντας τα όποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μπάντας που θα τονίσουν την ταυτότητα και τον δικό τους ήχο ?

Δηλαδή, ατελείωτα κοφτά riffs ,έντονα lead & solo μέρη που "καταπίνουν" όλα τα υπόλοιπα ,δυνατό drumming όπου η δίκαση γίνεται αισθητή και εν τέλει ένα πανίσχυρο rhythm section που ενισχύεται από τα keyboards τα οποία προσδίδουν την απαραίτητη μελωδία μέσα στο μουσικό τοπίο που διαμορφώνεται. Σ'αυτό να προσθέσω και τα φωνητικά του κυρίου Pekka Kokko ,που βγάζουν την αγριάδα & οργή στο βαθμό που χρειάζεται και συμπληρώνουν την μανία των υπόλοιπων οργάνων.

Κλασσικό παράδειγμα το "Heroes to Us" ,ένα καθαρό "Kalmah-ικό" κομμάτι που με την πρώτη ακρόαση είναι αναπόφευκτο να μην κολλήσεις! Χωρίς τα υπόλοιπα να υστερούν σε κάποιο σημείο , ενδεικτικά θα αναφέρω αυτά που ενσωματώνουν κάποια στοιχεία και διαφοροποιούνται μερικώς από τα υπόλοιπα.

Πρόκειται για το "The Third,The Magical" το οποίο μπαίνει με ένα keyboard-intro που μοιάζει λίγο με εκκλησιαστικό όργανο, αλλά δεν μένει για πολύ αυτή η αίσθηση όταν τα στιβαρά drums & κιθάρες παίρνουν τον λόγο.Το refrain του ,είναι ίσως από τις καλύτερες στιγμές του album ,βαριά φωνητικά να αναφωνούν "The third day, the magical...." παραπέμποντας σε πολεμική απαγγελία.

Το ζενίθ του album όμως βρίσκεται στο τελευταίο κομμάτι ,το "Moon Of My Nights".

Τα αδέρφια Pekka Kokko & Antti Kokko κεντάνε με τις κιθάρες τους και εναλλάσσουν το ρυθμικό/lead μέρος με έναν απίστευτο τρόπο που "υποχρεώνει" σε ατέρμονο...headbanging.Επίσης άξιο αναφοράς είναι οι προσεγμένοι στίχοι του, ευθύνη του τροβαρούδου της μπάντας.

Το σίγουρο είναι πως το "Swampsong" είναι κάτι παραπάνω από ένα δισκάκι που μπαίνει στο ράφι με το πέρας της ακρόασης.Σου αφήνει πολλά & άκρως ενδιαφέροντα πράγματα στο αυτί και αυτό είναι το πλεονέκτημα του.

Album Tracks :

1.Heroes to Us

2.Burbot's Revenge

3.Cloned Insanity

4.The Third, The Magical

5.Bird of Ill Omen

6.Doubtful About It All

7.Tordah

8.Man With Mystery

9.Moon of My Nights

Recommended Songs :

1.Heroes to Us

2.Burbot's Revenge

3.The Third, The Magical

4.Man With Mystery

5.Moon of My Nights

Silenus Vibe :

I thought I knew who you were

But I didn't know myself

Didn't see the things hidden

In my hollowness

Didn't peep round the curtain

Of your exterior

And the crack turned into an edge

That opens between

Listen to the wind singing in the grass, my love

As you lay yourself down to rest

Listen to the cry of the river in autumn cold, my dear

Before I close the gates deep down inside

You were

Moon of my nights

Moon of my nights

Psycho Choke - Unraveling Chaos

Είναι πραγματικά πολύ ευχάριστο όταν βλέπεις την ελληνική metal σκηνή να εκπροσωπείται από μπάντες οι οποίες έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχα σχήματα του εξωτερικού.

Οι Psycho Choke είναι αναμφισβήτητα μια τέτοια μπάντα και το τελευταίο τους album αιτιολογεί τον πρόλογό μου. Επειδή ενδέχεται πολλοί να μην τους γνωρίζετε , να πω αρχικά ότι πρόκειται για metalcore group με αρκετά thrash περάσματα και το "Unraveling Chaos" είναι η τέταρτη κατά σειρά κυκλοφορία τους.

Με αφορμή τον εντυπωσιακό ήχο που είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που πρόσεξα , πρέπει να αναφέρω την σπουδαία δουλειά που γίνεται στο κομμάτι της παραγωγής και πλέον ακολουθούν οι περισσότερες ελληνικές μπάντες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα τελευταία albums των Septicflesh , Elysion , Valet Parn. Όλα τα κομμάτια είναι άρτια δεμένα μεταξύ τους και εκπέμπουν ένα ογκώδη ήχο που κυριολεκτικά τσακίζει κόκαλα, καθώς όλα τα όργανα ακούγονται "large" & "loud" . Κάποια σημεία μου έφεραν στο μυαλό Machine Head & Pantera.

Στις συνθέσεις τώρα, το ανελέητο drumming , τα ωραία ρυθμικά & lead μέρη και η φοβερή "metalcore" χροιά του Al Roy που κατά την γνώμη μου εναρμονίστηκε άψογα με τον ήχο της μπάντας, χαρίζουν περίπου 40 πορωτικά λεπτά που ξεσηκώνουν ατελείωτο moshing. Να σημειώσω για τον Al Roy, πως τόσο στα τραχιά όσο και στα καθαρά φωνητικά είναι εντυπωσιακός και φαίνεται πόσο καλά δουλεμένη είναι η φωνή του.

Με κομμάτια όπως τα "Get Down" , "Death By Words" , "Streetwise" το οποίο συνοδεύεται και από ένα καταπληκτικό guitar solo , το αδίστακτο "Obey" και το κορυφαίο "Fire in The Hole" οι Θεσσαλονικείς δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.

Ο "συνήθης ύποπτος" Seth Siro Anton βρίσκεται άλλη μία φορά πίσω από το artwork και δίνει πόντους στο συνολικό αποτέλεσμα.

Νομίζω πως οι παρακάτω γραμμές από το επίσημο site της μπάντας αποτυπώνουν στο έπακρο το "Unravelling Chaos" : Play it only on high volume - It's like bungee jumping for the first time: you will shit your pants and then you will love it...

Album Tracks :

1.Intro

2.Freedom In A Bottle Of Scotch

3.Get Down

4.Death By Words

5.Streetwise

6.Obey

7.Swamp

8.Fire In The Hole

9.Dummy

10.Outro

Recommended Songs :

1.Get Down

2.Death By Words

3.Streetwise

4.Obey

5.Fire In The Hole

Silenus Vibe :

Don't you dare motha look me in the eyes

I won't be scared like the animals I've trapped

Coming close look at what i am able

To become ,don't face me like a stranger no

Moonspell - Night Eternal

Αυτό το album το περίμενα με αρκετή αγωνία, αφενός γιατί πρόκειται για μια πολύ αγαπημένη μπάντα και αφετέρου γιατί δεν με είχαν ενθουσιάσει οι τελευταίες δουλειές τους και προσδοκούσα το κάτι παραπάνω. Νομίζω πως άξιζε η αναμονή, γιατί το comeback των gothic/black metallers ήταν σπουδαίο και αντάξιο του ονόματός του.

Η μπάντα φαίνεται ότι είναι σε φόρμα, καθώς είναι προφανές ότι το υψηλό επίπεδο και η ποιότητα των συνθέσεων βασιλεύουν σε ένα μεστό και ολοκληρωμένο album όπως είναι το "Night Eternal" . Θα μπορούσα να πω ότι στέκεται ισάξια δίπλα στα κορυφαία "Wolfheart" & "Irreligious" και διεκδικεί επάξια την θέση του στο πάνθεον της δισκογραφίας των Πορτογάλων.

Η σκοτεινή ατμόσφαιρα που αποτελεί και το έμφυτο γνώρισμα της μπάντας, αγκαλιάζει με την αύρα της κάθε κομμάτι που μαζί με τις βαριές κιθάρες των Amorim/Paixao,τα μαγευτικά synths και την εθιστική φωνή του Ribeiro που αφήνει το πάθος και την δύναμη από τις ερμηνείες του να κατακλύσουν τον ακροατή από συναισθήματα, αποτελούν την ραχοκοκαλιά αυτού του εξαιρετικού album.

Οι ποιητικοί ,ενίοτε αλληγορικοί στίχοι γι'άλλη μία φορά γραμμένοι δια χειρός του γνωστού frontman ,χωρίς να λείπουν αναφορές στο σήμα κατατεθέν της μπάντας που είναι το φεγγάρι.

Αυτό επίσης που πρέπει να αναφερθεί είναι ο συμπαγής ήχος που δίνει στα κομμάτια υπεροχή και άριστη συνοχή και το εξώφυλλο - Έργο Τέχνης του "δικού μας" Seth Siro Anton που απλά αποστομώνει.

Σημεία αναφοράς του δίσκου, είναι το ομώνυμο που οι ρυθμικές κιθάρες,το drumming και το refrain κλέβουν την παράσταση , το "Scorpion Flower" το κομμάτι-έκπληξη που συμμετέχει η Anneke (ex-The Gathering) και το "Moon in Mercury" πιο up-tempo με το εντυπωσιακό guitar solo. Θα ακολουθήσουν το καταπληκτικό "Dreamless (Lucifer & Lilith)" το οποίο συνοδεύεται στο refrain από ένα synth που είναι και το highlight του album κατά τη γνώμη μου και το "First Light" που θα κλείσει το album με τον καλύτερο τρόπο, αφού τα χορωδιακά φωνητικά στο refrain και τα αιφνιδιαστικά γυρίσματα του Ribeiro επιφορτίζουν το κομμάτι με τραγικότητα και δέος.

Ανακεφαλαιώνοντας, πρόκειται για μία εξαιρετική δουλειά καλοδουλεμένη, χωρίς μέτρια ή αδύναμα σημεία, τουλάχιστον όπως ηχεί στα δικά μου αυτιά.

Album Tracks :

1.At Tragic Heights

2.Night Eternal

3.Shadow Sun

4.Scorpion Flower

5.Moon in Mercury

6.Hers Is the Twilight

7.Dreamless (Lucifer and Lilith)

8.Spring of Rage

9.First Light

Recommended Songs :

1.Night Eternal

2.Scorpion Flower

3.Moon in Mercury

4.Dreamless (Lucifer and Lilith)

5.First Light

Silenus Vibe :

The prodigal Son came home tonight

To slay his father

And drink his blood

Noite eterna

Primeira vida

Ainda por revelar

Noite eterna

Primeira sombra

Ainda por revelar

With the violence of a first light

Aborym - Fire Walk With Us!

Οι Aborym είναι μια μπάντα με ιστορία στην metal σκηνή από τις αρχές της δεκαετίας '90.

Το είδος στο οποίο κινούνται είναι ένα κράμα από black metal και μεγάλες δόσεις από industrial/electronica στοιχεία.

Αν και ακούγεται λίγο παράξενο και λίγο αμφίβολο το κατά πόσο μπορούν να συνυρπάξουν δύο τόσο διαφορετικά πράγματα, το εν λόγω group καταφέρνει και το συνδυάζει πολύ καλά, φέρνοντας κάτι το διαφορετικό χωρίς να ξεχνά το βασικό είδος που υπηρετεί.

Πάνω σ'αυτή την ιδέα έχει διαμορφωθεί και το image της μπάντας , που διαφοροποιείται από τα γνώριμα χαρακτηριστικά ενός b.m. σχήματος και παίρνει μορφή μέσα από περίεργα neon που εξυπηρετούν τις ανάγκες του corpsepaint, δίνοντας μια φουτουριστική εικόνα η οποία ενισχύεται κατά δεύτερο λόγο από τα στοιχεία που ενσωματώνουν στην μουσική τους.'Eχοντας ακούσει το ντεμπούτο τους το οποίο ομολογουμένως με είχε ενθουσιάσει, η δεύτερη κυκλοφορία τους ήταν μία έκπληξη.

Καταιγισμός από γρήγορα riffs,samples που κάνουν αισθητή την παρουσία τους σχεδόν σε κάθε κομμάτι,ένα αμείλικτο drum machine που "φτύνει" ενίoτε blastbeats, μαζί με τα έντονα electro περάσματα δομούν τον κεντρικό σκελετό του album αλλά και χαρακτηρίζουν ευρύτερα τον ήχο των Aborym.Πίσω από το μικρόφωνο τα διεστραμμένα φωνητικά του Ούγγρου Attila Csihar δίνουν credits σε όλα τα κομμάτια που αγγίζουν, δημιουργώντας μια "rotting" υφή που διαχέεται στην ατμόσφαιρα.Δεν λείπουν φυσικά και τα εντυπωσιακά γυρίσματα που θυμίζουν τις μεγάλες στιγμές του θρυλικού "De Mysteriis..."

Αν και τα κομμάτια του album συνολικά είναι 9 ,τα ουσιαστικά είναι μόνο 5 αν εξαιρέσουμε τα instrumentals,ένα filler και μια διασκεύή στο "Det Som En Gang Var" των Burzum.Τραγούδια όπως τα "Our Sentence" , "Love The Death As The Life" και το εκπληκτικό ομώνυμο που ανοίγει με τα computerized φωνητικά του Attila που παραπέμπουν σε κάτι εξωγήινο, δίνουν ένα μη συνηθισμένο αλλά παράλληλα αγνό black metal feeling. Θα ακολουθήσει το "Here Is No God S.T.A" όπου τα techno/EBM στοιχεία πέφτουν βροχή και προσωπικά όταν το ακούω μου φέρνουν στο μυαλό τους Ισπανούς Hocico!

Επιστροφή με το "Total Black" και τον γνωστό ήχο, ήτοι ταχύτητες αρκετά ανεβασμένες ,samples & synths που κυριαρχούν και ένα drum machine να θερίζει.

Το Ιταλικό combo θα ολοκληρώσει το έργο του με το cover στο "Det Som En Gang Var" των Burzum που μας παρουσιάζει μια εκδοχή πιο κοντά στον ήχο της μπάντας που έχει αρκετό ενδιαφέρον.

Το "Fire Walk With Us!" και κατά συνέπεια οι Aborym, είναι η εναλλακτική πλευρά του black metal που πολλοί θα βρουν αρκετά ελκυστική πέρα από τα standards του είδους που γνωρίζουμε.

Album Tracks :

1.Our Sentence

2.Love the Death as the Life

3.White Space

4.Fire Walk with Us!

5.Here Is No God S.T.A.

6.Total Black

7.Sol Sigillum

8.Det Som En Gang Var

9.Theta Paranoia

Recommended Songs :

1.Our Sentence

2.Fire Walk with Us!

3.Here Is No God S.T.A.

4.Total Black

Silenus Vibe :

We are suns nation

And we do creation

Open dimensions

Releasing damnation

The touch of the infernal creatures never heals

We are suns nation

And we do creation

Of perfect temptation

By sound is the mission

Burzum - Hvis Lyset Tar Oss

"Ash nazg durbatuluk, ash nazg gimbatul,

Ash nazg thrakatuluk agh burzum-ishi krimpatul"

Η παραπάνω επιγραφή από το δαχτυλίδι της Δύναμης του Sauron,έμελλε να είναι η βασική έμπνευση του Varg Vikernes που συνετέλεσε στην δημιουργία του one-man project κάτω από το όνομα Burzum.

Στο "Hvis Lysset Tar Oss" (Αγγλικά : "If The Light Take Us") o ιθύνων νους και μοναδικό μέλος της μπάντας Count Grishnackh, δοκιμάζει να εμπλουτίσει το black metal με dark ambient στοιχεία ,γεγονός που δίνει μια διαφορετική διάσταση στον ήχο, δημιουργώντας μια μυστικιστική ατμόσφαιρα γεμάτη από ανάμεικτα συναισθήματα.Φυσικά σ'αυτό παίζει ρόλο η τοποθέτηση των synths σε σημεία κλειδιά που αναδεικνύουν τις πιο ambient πτυχές του album οι οποίες θα έλεγα ότι προκαλούν αρκετές δόσεις ρίγους.

Αυτό που πάντα μισούσα αλλά και λάτρευα συγχρόνως στις κυκλοφορίες των Burzum, είναι ο "βρώμικος" ήχος που δίνει πρωτίστως την αίσθηση ότι ακούς ένα κακοηχογραφημένο demo, αλλά παραδόξως ταιριάζει τόσο αρμονικά με αυτό που θέλει η μουσική αυτού του είδους να βγάλει προς τα έξω μαζί με το γενικότερο mood που επικρατεί.

Η παραγωγή είναι αρκετά φτωχή και εύκολα θα διαπιστώσει κανείς ότι το μπάσο για παράδειγμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί και μόλις που ακούγεται.Από την άλλη όμως αυτό είναι και το κρυμμένο χαρτί του album και δεν νομίζω να ταίριαζε κάτι το διαφορετικό ή εκλεπτυσμένο που θα άλλαζε κατά πολύ το τελικό αποτέλεσμα. Εδώ να πω ότι ηχογραφήθηκε στο Grieghallen studio (όπως και σωρεία δίσκων γνωστών καλλιτεχνών της b.m. σκηνής, βλέπε Emperor,Enslaved,Immortal,Mayhem) από τον mastermind του είδους Pytten έναν άνθρωπο που γνωρίζει πολύ καλά πως πρέπει να ακούγονται τέτοιες μπάντες.

Αν και τα μόνο τέσσερα κομμάτια που έχει αυτό το album φαινομενικά ξεγελούν γιατί είναι πολύ λίγα, στην πορεία αποδεικνύεται ότι ειναι υπεραρκετά ,αφού η συνολική διάρκεια τους πλησιάζει τα 45 λεπτά(!).

Το πρώτο κομμάτι που ονομάζεται "Det Som En Gang Var" είναι απλά ένα ταξίδι στα πιο σκοτεινά μπουντρούμια της Κόλασης χωρίς εισιτήριο επιστροφής! Αυτός ο ήχος της κιθάρας που είναι λες και βγήκε από τον χειρότερο ενισχυτή μαζί με το synth που επαναλαμβάνεται κατανονικά στο background, πραγματικά ζωντανεύουν τους χειρότερους εφιάλτες του αποδέκτη τους.Το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο αβυσσαλέο όταν μπαίνει το νέο synth στο 4ο λεπτό και ακολουθούν πιο μετά από πίσω τα τραγικά φωνητικά του Vikernes που κυριολεκτικά σπαράζει.Όσον αφορά αυτό το τραγούδι ,πρέπει να αναφερθεί το ένα και μοναδικό "creepy" guitar solo που υπάρχει στο album, το οποίο κάνει ένα φοβερό γέμισμα/bridge ώσπου το low-tempo να ξαναέρθει στην επιφάνεια. Κατά την γνώμη μου αυτό μαζί με το "Dunkelheit" είναι ό,τι καλύτερο έχει γράψει ποτέ ο διαβόητος Count.

Και μετά το αρχικό σόκ που δεν ξεπερνιέται και τόσο εύκολα ,ατόφιο black metal πανδαιμόνιο ακολουθεί με το ομώνυμο και το "Inn I Slotter Fra Drommen" τα οποία μπαίνουν και τα δύο δυναμικά με τα ασταμάτητα drums να κρατάνε τον ρυθμό σταθερά και τις κιθάρες να παράγουν έναν περίεργο-παραμορφωμένο ήχο.

Το "Tomhet" θα ολοκληρώσει την τετράδα, το οποίο είναι ένα υποτονικό instrumental που δίνει αφενός μία μελαγχολική ambient νότα, αλλά και αφετέρου 14 λεπτά ευχάριστης ακρόασης μετά από αυτό που προηγήθηκε.

Στα συν ,προσθέτω τον καταπληκτικό πίνακα Νορβηγού ζωγράφου που χρησιμοποίησε o Vikernes για το εξώφυλλο του album.

Album Tracks :

1.Det som en gang var

2.Hvis lyset tar oss

3.Inn i slottet fra drømmen

4.Tomhet

Recommended Songs :

1.Det som en gang var

2.Inn i slottet fra drømmen

Silenus Vibe :

Βetween the bushes we stared

At those who reminded us of another age

And told that hope was away

Forever

We heard elven song and

Water that trickled

What once was is now

Away

All the blood

All the longing and pain that

Ruled

And the emotions that could be stirred

Are away

Forever

We are not dead

We have never lived

Summoning - Minas Morgul

Που να είχε φανταστεί ο Tolkien ότι τα βιβλία του θα γινόταν τόσο αγαπητά ώστε να αποτελέσουν βασική έμπνευση για πολλούς μουσικούς.

Κάποιοι από αυτούς ενσωμάτωσαν στοιχεία της θεματολογίας του σε μεμομωμένα τραγούδια ή albums , ενώ κάποιοι άλλοι οικοδόμησαν σχεδόν όλη την δισκογραφία τους πάνω σ'αυτό.

Οι Summoning ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία και ήταν μάλιστα από τους πρώτους που το τόλμησαν, σε μία εποχή που γενικότερα το Tolkien concept δεν ήταν τόσο δημοφιλές όσο την προηγούμενη δεκαετία.

Τώρα που το σκέφτομαι, αν εξαιρέσω το Stronghold που κινείται σε διαφορετικό θεματολογικό μοτίβο,όλη η υπόλοιπη δισκογραφία τους ταλαντεύεται ανάμεσα στα "Lord Of The Rings" & "Silmarillion" !

Τώρα συνθετικά το Minas Morgul είναι σαφώς πολύ πιο βελτιωμένο και ανώτερο από το ακατέργαστο Lugburz, γι'αυτό και αποτέλεσε το μεγάλο breakthrough της μπάντας στο ευρύτερο metal κοινό και παραμένει αγαπημένο έως και σήμερα.Η δυάδα από την Αυστρία,αποφασίζει από αυτό το album και έπειτα να αντικαταστήσει τα αληθινά drums με drum machine και νομίζω πως πολύ καλά κάνει αφού το το τελικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει με το παραπάνω.Το drum machine μαζί με τα keyboards είναι πλέον τα δομικά συστατικά όλου του album τα οποία θάβουν τις κιθάρες και το μπάσο ή τα αφήνουν απλά να ακολουθούν.Το αποτέλεσμα αυτού του πειράματος κατά την άποψή μου είναι άκρως επιτυχημένο και συντελεί στην δημιουργία μιας απαράμιλλης ατμόσφαιρας.Όσο αφορά τα φωνητικά,εναλάσσονται ανάμεσα στους Silenius & Protector μια και η χροιά στις φωνές τους μοιάζει σε μεγάλο βαθμό και ταιριάζει μ'αυτό που ακούμε.

Μετά το ειδυλλιακό intro με το instrumental "Soul Wandering" ,οι μεγάλες στιγμές του album βρίσκονται στο "Marching Homewards" που ανοίγει με ένα καταπληκτικό μελαγχολικό riff που συνοδεύεται από τα επίσης μελαγχολικά πλήκτρα ,για να ακολουθήσει η τεράστια αράχνη "Ungolianth" και να μας ανατριχιάσει με το drumming intro σε πιο mid ρυθμούς και τα απίστευτα keyboards που ηχούν στο background. Το μεγαλειώδες "Dagor Bragollach" μαζί με τα samples από καμπάνες και τα άρρωστα φωνητικά του Silenius αποτυπώνει άψογα την μάχη του "Sudden Flame" από το "Silmarillion".

Το "Through The Forest of Dol Guldur" μπαίνει με ένα δυνατό riff , περνάει σε πιο up-tempo για να φτάσει στο drum solo και στην κορύφωσή του από τις σπαρακτικές κραυγές του Protector.Τελευταίο το επικό "Dor Daedeloth" ,που είναι και το μεγαλύτερο τραγούδι σε διάρκεια.

Πιστεύω πως το καλύτερο soundtrack του "Lord Of The Rings" το δημιούργησαν οι Summoning και ονομάζεται Minas Morgul.

Album Tracks :

1.Soul Wandering

2.Lugburz

3.The Passing of the Grey Company

4.Morthond

5.Marching Homewards

6.Orthanc

7.Ungolianth

8.Dagor Bragollach

9.Through the Forest of Dol Guldur

10.The Legend of the Master-Ring

11.Dor Daedeloth

Recommended Songs :

1.Marching Homewards

2.Ungolianth

3.Dagor Bragollach

4.Through the Forest of Dol Guldur

Silenus Vibe :

Come to me lady of a foreign shore

to pass on your knowledge to me,

interrupt these peaceful lands with your odem of pestilence

Your lifeform is living in the deepest twilight,

the depths of Avathar.

Your odem goes down the green rivers and

high up to the blue skies, to the wide open forests and

mountains so high, far away to the unknown and

at last to destroy the two trees of life on

the hills of Ezellohar...

Enslaved - Frost

Αυτές τις μέρες προβάλλεται στο σινεμά η ταινία "Thor" ,ενδεχομένως να την έχετε ακουστά ή να έχετε δει το αντίστοιχο trailer.

Επιγραμματικά να αναφέρω ότι σχετίζεται με την Νορβηγική μυθολογία με κεντρικό ήρωα τον Θώρ ,Θεό του Κεραυνού.

Δεν σκοπεύω όμως να κάνω κινηματογραφική ανάλυση...τότε γιατί τα γράφω όλα αυτά ?

Απλούστατα ,γιατί κατά την διάρκεια της ταινίας κάποιες λέξεις όπως : Yggdrasil,Jotun,Loke κ.λ.π. μου έφεραν στο μυαλό μοιραία τους Enslaved και πιο συγκεκριμένα το δεύτερο album τους,το "Frost".

Οι Enslaved συνεχίζουν αυτό που είχαν ξεκινήσει πρώτοι οι Bathory με το μνημειώδες "Blood,Fire,Death" ,δηλαδή pure black metal με viking-επικά στοιχεία διαμορφώνοντας όμως τον δικό τους ήχο κάτω από το μουσικό υβρίδιο που ονομάζεται viking black metal. Το προηγούμενο "Vikingligr Veldi" είχε δείξει την προδιάθεση της μπάντας να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση και το "Frost" ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο να την επιβεβαιώσει.Η θεματολογία ξεχειλίζει από Νορβηγική μυθολογία και παραμένει προσηλωμένη σ'αυτό το στοιχείο από την αρχή έως το τέλος του album ,φέρνοντας στο προσκήνιο βασικούς πρωταγωνιστές της, όπως τις θεότητες Loke,Wotan(Odin) ,τους γίγαντες Jotun ,το δέντρο της δημιουργίας των εννέα κόσμων Yggdrasil, τον λύκο Fenris που σύμφωνα με το Ragnarok θα σκοτώσει τον Odin ,καθώς και αναφορές σε φανταστικά τοπία και μέρη.

Ο Grutle Kjellson ζωντανεύει τα παραπάνω στους στίχους και όλα τα κομμάτια είναι ακριβώς μέσα σ'αυτό που πρεσβεύει το album.

Κάθε στροφή καταφέρνει και αποτυπώνεται με έναν γλαφυρό αλλά συνάμα τόσο μοναδικό τρόπο που σε κάνει να τρέξεις να διαβάσεις όλο το Gylfaginning.

Τώρα στον συνθετικό τομέα επικρατούν πάγος & σκοτάδι!

Το ομόνυμο instrumental που ανοίγει τον δίσκο, δημιουργεί μια ambient ατμόσφαιρα από ένα περίεργο synth που νομίζω ότι φτιάχνει ακριβώς την εισαγωγή που έπρεπε να μπεί, ώσπου να πάρει σειρά ο Loke και να φέρει έκρηξη από blastbeats που χτυπάνε μανιωδώς , ανεβασμένες ταχύτητες και οργισμένα φωνητικά γεμάτα μένος.Το "Fenris" ξεκινάει με μια απαγγελία στα Νορβηγικά ,ακολουθεί ένα ωραίο γέμισμα με το μπάσο ώσπου να μπουν οι κιθάρες του Ivar Bjornson.Το "Svarte Vidder" μπαίνει με ένα απίστευτο riff ,ενώ το synth στην αρχή και στην μέση ,μαζί με τα χορωδιακά φωνητικά του Grutle -που λειτουργούν κατά βάση σαν backing vocals- τονίζουν τα πιο viking σημεία του δίσκου.Το "Yggdrasil" είναι το επόμενο ,το οποίο μοιάζει περισσότερο σαν πολεμικό εμβατήριο με τον Grutle να αναφωνεί διαρκώς "Oden...Oden...Oden" .Δεν θα κρατήσει πολύ η ηρεμία όμως, ξανά blastbeats από τον Trym , λυσσασμένα φωνητικά ,ένα αδυσώπητο μπάσο που ακολουθεί ευλαβικά τις κιθάρες και όλα αυτά μαζί να μετουσιώνονται στο καλύτερο τραγούδι του δίσκου που λέγεται "Jotunblod".

Τα "Gylfaninning" & "Wotan" είναι καθαρά black metal διαμάντια τα οποία πλαισιώνονται και από όμορφα guitar solos που είναι σχεδόν ανύπαρκτα σε όλον τον δίσκο.Το ατμοσφαιρικό "Isoders Dronning" που θα κλείσει το album ,πιο low-tempo κομμάτι αρχίζει με ακουστικές κιθάρες και χορωδιακά φωνητικά που μου θυμίζουν έντονα το "Towards the Pantheon" (ως προς το intro) των Emperor, για να συνεχίζει σε πιο δυνατούς ρυθμούς με το μπάσο να κάνει άλλη μία φορά φοβερά περάσματα.

Τέλος δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο το εξώφυλλο το οποίο νομίζω πως μιλάει από μόνο του.

Ο παγωμένος αέρας που δέρνει τις αχανείς βουνοπλαγιές με το ποτάμι να ρέει από κάτω, σε ταξιδεύει σε θρυλικά μέρη που έζησαν αρχαίες Σκανδιναβικές φυλές μεταφέροντας έτσι την απόλυτη παγανιστική αίσθηση.Η έξυπνη προσθήκη του τίτλου του album με την μορφή Pούνων, συμπληρώνει το τέλειο artwork.

Oi λάτρεις του είδους...please proceed.

Album Tracks :

1.Frost

2.Loke

3.Fenris

4.Svarte Vidder

5.Yggdrasil

6.Jotunblod

7.Gylfaginning

8.Wotan

9.Isöders Dronning

Recommended Tracks :

1.Frost

2.Loke

3.Fenris

4.Svarte Vidder

5.Yggdrasil

6.Jotunblod

7.Gylfaginning

8.Wotan

9.Isöders Dronning

Silenus Vibe :

Bottomless abyss, ginnungagap

Darkness without end before the morning of time

The cold empire's eleven rivers frozen

Frost mist spreads itself wide out

The gust from Nivlhel in the north fills the mighty gap

Licking tongues of fire from the south

Boiling, bubbling venom

All life has it's origin in a source of

Jotunblood

Your mind's own evil inner:

Jotunblood

Moonspell - Irreligious

Το επιβλητικό μάτι του Horus που δεσπόζει στο παραπάνω εξώφυλλο δεν επιλέχθηκε καθόλου τυχαία.Εκτός από σημάδι επιβολής του αιγυπτιακού θεού , συμβολίζει παράλληλα και την ανωτερότητα που κρύβει το δεύτερο album των Moonspell.

Νομίζω πως οι Πορτογάλοι είναι η μοναδική μπάντα που κατάφεραν να παντρέψουν τόσο καλα το black & gothic metal.Τι βγήκε απ'αυτόν τον ανίερο γαμό? Το "Irreligious".

Μπορεί το "Wolfheart" να είχε ταρακουνήσει τον underground χώρο,αλλά το εν λόγω album ήρθε να τον...ισοπεδώσει παρουσιάζοντας μια πιο μεστή και ολοκληρωμένη δουλειά.Αν ένα πράγμα που σίγουρα ξέρουν να κάνουν καλά οι Moonspell ,αυτό είναι να δημιουργούν μια σκοτεινή ατμόσφαιρα που ταλαντεύεται ανάμεσα στις εν γένει metal ρίζες τους και στα έντονα gothic-black στοιχεία που κυριαρχούν σε κάθε τραγούδι και προκαλούν ανατριχίλα στον ακροατή.

Στην παραπάνω περιγραφή έρχονται να κολλήσουν συνθέσεις που διέπονται από φοβερά ρυθμικά μέρη, κιθάρες άλλοτε καθαρές και άλλοτε πιο βαριές ,το απαραίτητο ατμοσφαιρικό mid-tempo και το επιστέγασμα εν ονόματι Fernando Ribeiro.Αυτή την τόσο χαρακτηριστική χροιά της φωνής του και την ικανότητά του να κάνει γυρίσματα με επιδέξιο τρόπο από dark σε very deep και ενίοτε clean vocals ,αλλάζοντας ύφος δεν την έχω ξανακούσει από κανένα τραγουδιστή και νομίζω πως είναι και το στοιχείο που δίνει το "μαγικό άγγιγμα" στα τραγούδια.

Το πάζλ συμπληρώνεται στον στιχουργικό τομέα, μια και όλα τα κομμάτια αποπνέουν μια σκοτεινή λυρικότητα, προιόν σκοτεινής ποίησης που ξέρει μόνο ο Ribeiro να γράφει.Θέλω να σταθώ συγκεκριμένα σε πέντε τραγούδια του album που προσωπικά τα θεωρώ αξεπέραστα.

Αρχίζω με το "Awake" που τα samples στην εισαγωγή παραπέμπουν σε κάτι μου θυμίζει απόσπασμα από ταινία μυστηρίου και μαζί με τα φωνητικά στο background και το ρυθμικό drumming δίνουν την απόλυτη τρομακτική υφή, ακολουθεί το "Poisoned Gift" με τα καταπλητικά pre-chorus & chorus μέρη και τις φοβερές κιθάρες που απλά κεντάνε. Συνεχίζω με "Raven Claws" ,ένα ιδιαίτερο κομμάτι με low-tempo κουπλέ και γυναικεία φωνητικά ,σας θυμίζει κάτι? Το περίεργο "Herr Spiegelmann" ή "MirrorMan" είναι το επόμενο track που μπορεί η εισαγωγή του να αιφνιδιάζει λίγο, αλλά το τρίπτυχο πλήκτρα-μελωδικές κιθάρες-βαριά φωνητικά δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για να μην σε εντυπωσιάσουν.Επίσης κάτι που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι πως μέρος των στίχων εχει παρθεί από το μυθιστόρημα "Το άρωμα" του Patrick Suskind.

Το album κλείνει με το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, το οποίο κατά την γνώμη μου είναι και το καλύτερο που έχουν γράψει ποτέ. Δεν είναι άλλο από το "Full Moon Madness" ,ένα τραγούδι που οι υπνωτικές αλλαγές μεταξύ Αγγλικών-Πορτογαλικών μεταδίδουν ένα απίστευτο vibe που προκαλεί "μουσική παράλυση" .Πάντα πίστευα πως το συγκεκριμένο, κατά τις live εκτελέσεις πρέπει να παίζεται ΜΟΝΟ νύχτα.Το γιατί ,δεν είναι δύσκολο να το βρείτε.

Αδημονώ να τους δω στο φετινό Sonishpere Festival.

Album Tracks :

1.Perverse... Almost Religious

2.Opium

3.Awake

4.For a Taste of Eternity

5.Ruin & Misery

6.A Poisoned Gift

7.Subversion

8.Raven Claws

9.Mephisto

10.Herr Spiegelmann

11.Full Moon Madness

Recommended Tracks :

1.Opium

2.Awake

3.A Poisoned Gift

4.Raven Claws

5.Herr Spiegelmann

6.Full Moon Madness

Silenus Vibe :

Irreverence was cast out from the sky

And eternity lost its sex forever

And under the same heaven they voted to emptiness

They still celebrate under a Full Moon Madness...

They awake for flesh

Choose pain as a path

Refuse a light to blind you and me

Irreverence was cast out from the sky

And eternity lost its sex forever

And under the same heaven they voted to emptiness

We still celebrate under a Full Moon Madness...

Within Temptation - The Unforgiving

Τι έχουμε εδώ λοιπόν : νέα Within Temptation κυκλοφορία και μάλιστα concept ? Για πάμε να το δούμε.

Ο Robert Westerholt και η παρέα του δοκίμασε στο "The Unforgiving" να κάνει ένα concept album βασισμένο στο comic φαντασίας του Steven O'Connell.Από τις πρώτες ακροάσεις μπορώ να επισημάνω δύο βασικά πράγματα.

Το πρώτο είναι η άψογη ενορχήστρωση που ενισχύει τον ιδιότυπο χαρακτήρα του album δίνοντας μεγάλο αβαντάζ στα κομμάτια καθώς παρουσιάζουν απόλυτη συνοχή μεταξύ τους.Σ'αυτό βοηθάει ο ξεκάθαρος & συμπαγής ήχος αποτέλεσμα της πολύ καλής παραγωγής που έχει γίνει.

Το δεύτερο είναι η ονειρεμένη φωνή της Sharon Den Adel η οποία μπαίνει στους ρόλους των ηρώων του comic χωρίς καμία δυσκολία και ελευθερώνει στα κομμάτια πάθος και δύναμη ζωντανεύοντας κάθε πτυχή της ιστορίας.Απλά επιβεβαιώνει άλλη μια φορά πόσο μεγάλη τραγουδίστρια είναι και πως ό,τι καινούργιο αναλαμβάνει το φέρνει εις πέρας με τον καλύτερο τρόπο.

Όσο αφορά τις συνθέσεις, αυτό που διέκρινα είναι εντυπωσιακά guitar solos (Α Demon's Fate,Shot In the Dark) τα οποία καταφέρνουν να είναι αρκετά ευκολομνημόνευτα -δεν μπορώ να πω ότι το συνήθιζαν- ,μπαλάντες για άλλη μια φορά όπως ήταν και αναμενόμενο(Lost,Fire And Ice), ανεβασμένα tempos και πολύ ωραία riffs (In the Middle Of The Night) αλλά και πιο beat-mainstream ήχους (Sinead).

Γενικότερα είναι φανερή η διάθεσή της μπάντας να διευρύνει το κοινό της και αυτό πιστεύω θα το καταφέρει με το "The Unforgiving" , καθώς κάποια κομμάτια όπως το "Sinead" ή το single "Faster" έχουν γραφτεί γι'αυτό το λόγο.

Αυτό δεν μειώνει την αξία του album ,απλά συνεχίζει αυτό που ξεκίνησε φειδωλά από την εποχή του "The Silent Force".

Εν κατακλείδι ,πρόκειται για μια πολύ καλή κυκλοφορία ιδιαίτερα προσεγμένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.

Αν σας άρεσε το "The Heart Of Everything" αυτό εδώ θα σας κερδίζει, διαφορετικά αν περιμένετε να ακούσετε κάτι που να θυμίζει "Μother Earth" μην μπείτε στον κόπο καλύτερα.

Album Tracks :

1.Why Not Me

2.Shot in the Dark

3.In the Middle of the Night

4.Faster

5.Fire and Ice

6.Iron

7.Where Is the Edge

8.Sinead

9.Lost

10.Murder

11.A Demon's Fate

12.Stairway to the Skies

Recommended Songs :

1.Shot in the Dark

2.In the Middle of the Night

3.Sinead

4.Lost

5.A Demon's Fate

6.Stairway to the Skies

Silenus Vibe :

Where is the edge of your darkest emotions?

Why does it all survive?

Where is the light of your deepest devotions?

I pray that it's still alive

You can't stop yourself,

don't want to feel

Don't want to see what you've become

You can't walk away from who you are

Never give in

Elysion - Silent Scream

Παραμένουμε Ελλάδα και σειρά παίρνουν οι Elysion.

Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να ακούσω κάτι τόσο καλό, αλλά όσο πέρναγε η ακρόαση ολοένα και με κέρδιζε και τελικά αυτό που μου έμεινε ήταν μια λέξη : stunning!

Αρχικά να πω επειδή είναι σχετικά νέα μπάντα ,ότι πρόκειται για female fronted metalband και τo "Silent Scream" είναι το πρώτο τους album το οποίο αποτελείται από 11 κομμάτια.

Το είδος που κινούνται θα έλεγα ότι είναι ένα συνονθύλευμα από ατμοσφαιρικά-gothic-rock στοιχεία.

Γνωρίζω πως τα συγκεκριμένα elements είναι ακουστικά αρκετά οικεία και από άλλες μπάντες αλλά εδώ δεν πρόκειται για έναν αναμασημένο ήχο του στύλ ,γράφω μερικά πιασιάρικα riffακια,βάζω λίγα πλήκτρα για να φτιάξω mood και στο τέλος προσθέτω και γυναικεία φωνητικά.

Αυτό που αποκόμησα από αυτό που άκουσα ήταν βαριές κιθάρες που φέρουν την υπογραφή του Johnny Zero, φοβερά & έξυπνα keyboard intros που σου τραβάνε την προσοχή , όμορφα μελωδικά περάσματα και με το μεγάλο όπλο της μπάντας που λέγεται Χριστιάννα συντελούν στην δημιουργία μιας αιθέριας ατμόσφαιρας.

Στα κομμάτια τώρα, θα αναφέρω αυτά που με κέρδισαν αμέσως και απαρτίζονται από τα "Dreamer" ,"Killing My Dreams" με τα ωραία guitar solos και την tricky πληκτρό-εισαγωγή , ακολουθούν "Don't Say A Word" με το φοβερό refrain ,"Weakness In Your Eyes" το οποίο κατάφερε να με συνεπάρει με την εκφραστική ερμηνεία της Χριστιάννας, το δυνατό "Walk Away" και το μελαγχολικό "Bleeding".

Επίσης πρέπει να αναφερθεί πως η άρτια παραγωγή είναι έργο του Ted Jensen (υπεύθυνος για πολλές δουλειές γνωστών καλλιτεχνών) γεγονός που αποτελεί εγγύηση για την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος.

Αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία όμως ,είναι πως οι Elysion δείχνουν ότι έχουν μουσική ταυτότητα και με το ταλέντο τους το μέλλον διαγράφεται λαμπρό.

Περιμένω με αγωνία το επόμενο βήμα τους.

Αlbum Tracks :

1.Dreamer

2.Killing My Dreams

3.Never Forever

4.Weakness In Your Eyes

5.Don't Say A Word

6.The Rules

7.Bleeding

8.Walk Away

9.Loss

10.Far From The Edge

11.Erase Me

Recommended Songs :

1.Dreamer

2.Killing My Dreams

3.Weakness In Your Eyes

4.Don't Say A Word

6.Bleeding

7.Walk Away

Silenus Vibe :

I believed in you

And you fooled me

Why?

I can see weakness in your eyes

Seems you need a hand

I'm taking your soul

And I can smell the fear in your heart

Seems you need a hand

I'm taking your soul away

Gotta wake up

Let me wake up

Gotta wake up

From this dream